YOĞUN BAKIM ANILARI

 Saydam bir yanlızlık.. Öznesi ben,yüklemi ben..

Kimsesizlik hissi. Bocalamak,çırpınmak..

Yabancılar yakınım,sevdiklerim yabancı..

Tutunduğum tek şey şefkat o da varsa eğer..

Zaman olabildiğince ağır,akrep yelkovana küsmüş sanki, dakikalar sağır. Saat hiç geçmiyor..

Tek kişilik bir dram sahnesi, devleşiyorum.

Tam bitti derken dualar tutuyor ellerimden. O beton duvarlardan o kapalı kapılardan geçemeyen sevdiklerim, dualarıyla sarıyor sarmalıyor beni..

İnsanı yanlız bedenden varid sananların yanıldığını anlıyorum..

Anlıyorum çünkü, hissediyorum ruhumda ki o gücü. Her duanın bana nefes olduğunu..

O maneviyat destek oluyor omuzlarımdan. Aklımda şairin meşhur satırları

"Sen bir devsin, yükü ağırdır devin!"

Madem ki iman ettik, menzilimiz cennet. O halde dosta küsmek olur mu? Madem ki yol uzun sebat etmek, sabrı kendimize yoldaş etmemiz gerek...