CAN ÖZÜM

 22 Temmuz 2025

Bazı anlar hafızamıza kaydolunur, ama ben o günü kalbime yazdım.

Konuşacağımız ne çok şey vardı. Bana anlatacağın ne çok şey. Ne de olsa bende yaşamıştım benzerlerini.

 Çare yok!

 Nefes tükendi, vâde bitti. 

Kavuşacağımız güne kadar hasret kalbimde yük şimdi.

Baba;

Çok sıkıldın mı orada, gözlerin ezberledi mi odanın her köşesini? Zamanın ağırlığını duyup, kaçamayacağından kaçmak için yumdun mu gözlerini?

Yinelenen mekanik sesler.

Tekrar, tekrar ve tekrar.

Neyi özledin, evimizi mi yoksa sıhhatini mi?

Baba;

Bu kelime muhatabına ulaşmıyor artık. Merdiven basamaklarına boş yere bakıyorum. Gelmiyorsun.

Bazı duygular gün geçtikçe yoğunlaşıyor. Kandırıldım zaman her şeyin ilacı olmuyor. 

Hasret, tedavisi olmayan hastalık gibi. Bazen sancıyor, bazen ağlatıyor. 

Özlüyorum. 

Ölüm bizim için ayrılık değil biliyorum.

Baba;

Ve şimdi tamamlanmak için eksilmeliyiz..