BİR TAKIM ŞEYLER
Bu yazı; zihnimde harflerin oradan oraya sürüklenip, bir türlü şekillenemediği ve kelimelerimin yeni konuşmaya başlayan bir bebeğin haznesi kadar nâkıs kaldığı bir yazı. Şaşırtıcı doğrusu. İnsanın en iyi bildiğini zannettiği yeteneklerini, aslında bir anda hiç bilmiyormuş gibi olması.. Zaten insan neyi tam olarak bilmiş ki? En başta "insan" olmayı becerememiş, insanlığını yitirmiş, etten ve kemikten fakat sanki hırs ve tâmahtan şekillenmiş bir canlı. "Ne alâka şimdi?" diyebilirsiniz. Birbirine en çok zarar veren başka bir canlı gördünüz mü peki? En temel çatışmalardan biri; ikili ilişkilerde sinirlendiğimiz zaman, "adeta bir dört ayaklının toynaklarıyla papatyaları çiğneyip geçmesine" benziyor. Ne dört ayaklı farkında ardında ki tahribatın, ne de papatya anlatabiliyor acısını.. Bu benzetme de kimi zaman duyarsız bir toynaklı oluyoruz, çoğu zaman ise papatya.. Üstelik insan bu zararı bir avuç et olan "Dil" ile yapıyor. Büyüklerin çok s...